Herfst

Hallo allemaal,

De herfst is hier in het land, maar het zonnetje is nog steeds van de partij.
Na het vertrek van Moeke en Bob vielen wij terug in ons dagelijkse routine.

Kina ging terug naar schooltje, de zwemles en de turnles en ik ging terug aan het werk.
In het weekend spendeerden we onze tijd aan wandelingen en het strand natuurlijk.

We maakten een leuke dagtocht aan de andere kant van de Kaimai Ranges waar we 16 keer een rivier moesten oversteken. Op het einde stonden enkele prachtige kauri bomen. Kauri's waren het oerbos dat in Nieuw-Zeeland was. Het zijn mastodonten en groeien kaarsrecht. Ze werden dan ook massaal gekapt en er blijven er maar een klein aantal over. Pas na het kappen kwamen ze tot het besef dat deze bomen er honderden jaren over doen om tot dezelfde grootte terug te geraken.

De paashaas kwam ook in Nieuw-Zeeland op bezoek en Kina wou die dag als vosje geschminkt zijn. Sinds ik een kleine schminkset kocht voor Halloween is het een wekelijkse traditie geworden om geschminkt te worden in het weekend. En ik moet toegeven dat ik het een heel leuk momentje vind met mijn dochter. Nadat haar gezicht omgetoverd is, moet ik er zelf ook vaak aan geloven :-)

Jammer genoeg kwam covid hier ook nog eens op bezoek, maar beter nu dan tijdens ons bezoek aan België. Ik had het eerst, maar Jordi en Kina bleven niet gespaard. Gelukkig is iedereen er ondertussen weer bovenop.

Eind April hadden we nog 2 leuke verjaardagsfeestjes. Kina haar beste vriendinnetje Brielle werd 4 en deed een klein feestje en ook Kina haar verjaardag werd hier al gevierd met haar vriendjes. Hieronder doen ze muzikaal pak.

Enkele maanden geleden won ik de hoofdprijs van een tombola. Dit bestond uit gratis zaaltjesverhuur, een springkasteel, ballenbad, een cake en versieringen voor een kinderfeestje. Kina had ongelofelijk veel plezier en het was heel leuk om haar zo te zien genieten.

We maakten ook nog een coole wandeling aan de Karangahake Gorge. Hier zijn verschillende tunnels overgebleven van de goudmijnen waar Kina graag met haar zaklamp doorheen liep. We konden er ook zelfs enkele gloeiwormen zien.

De afgelopen 30 dagen werd hier ook nauwgezet elke dag een lintje van onze aftelkalender geknipt. Ondertussen hangen er nog maar 2 lintjes aan want overmorgen vertrekt onze vlucht.

We kijken ontzettend uit naar ons bezoek.

Tot de volgende keer!
PS: Ik heb nog extra foto's in het fotoalbum geplaatst.

Bezoek Moeke en Bob (deel 2)

Hallo allemaal,

Klaar voor deel 2?

Nadat Moeke en Bob vertrokken moesten wij maar een kleine 2 weken wachten om ze terug te zien. Ik ging weer aan het werk en in het weekend gingen we aardbeien plukken en maakten we een leuke wandeling. Aan het begin van de wandeling waren er blaadjes voor kinderen om mee te nemen met de uitdaging om alle kleuren van de regenboog te vinden in het bos en op het blaadje te plakken.

Wij vlogen via Wellington naar Queenstown om Moeke en Bob terug tegemoet te komen. De vlucht vanuit Wellington werd bijna geschrapt omwille van hevige wind. Zelfs toen we aan het instappen waren voelden we het vliegtuig heen en weer wiegen van de wind en ik ben nog nooit zo steil en snel opgestegen.

In Queenstown was het een pak kouder dan we gewoon waren bij ons in Papamoa. Nadat we onze spullen hadden afgezet maakten we een leuke wandeling langs het meer en het centrum van de stad. Queenstown is heel erg toeristisch en heel druk qua verkeer.

Het zicht vanuit ons verblijf in Queenstown

De volgende dag trokken we al verder naar Te Anau. We wandelden een stukje langs het meer van Te Anau en de keitjes-schieten-kunsten werden bovengehaald. Bob was kampioen!

We hadden in Te Anau een leuke Airbnb met een croquet set. Kina heeft zich er samen met Vake Bob en Moeke Anne ontzettend mee geamuseerd.

De dag nadien trokken we naar Milford Sound. Dit was 2 uur rijden door een prachtig landschap om tot aan onze cruise te komen. Deze bracht ons doorheen de Sound, die eigenlijk een fjord zou moeten zijn omdat het ontstaat uit gletsjerwater, helemaal tot aan de oceaan.

Kers op de taart was dat er op de 2e helft van onze tocht een groep dolfijnen ons bleef volgen. We konden onze ogen niet geloven. Ze waren zo groot en er waren er zoveel! Wat een fantastische dag.

's Avonds maakten Jordi en ik nog even een wandeling langs het meer en genoten van de zonsondergang.

De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren, want we zouden tot in Dunedin rijden. Onderweg stopten we aan een gezellig cafeetje. Onze Airbnb was heel dichtbij de kust en iedereen behalve ikzelf kon het niet laten om in de zee te plonsen.

Het was ijskoud!

De volgende dag trokken we naar de Albatros kolonie. In Dunedin is één van de enige broedplaatsen van Albatrossen op het vasteland. De rondleiding was heel interessant. Nadien brachten we een bezoek aan het enige kasteel in Nieuw-Zeeland, gebouwd door een Schot. De tuinen waren erg indrukwekkend. 's Avonds gingen we gezellig uit eten met zicht op zee.

De dag nadien stond er weer een lange rit op de agenda. We passeerden langs Oamaru en Timaru tot in Christchurch.

In Oamaru bezochten we het steampunk museum. Heerlijk gek en fascinerend tegelijkertijd. Steampunk is een fantasiegenre dat wordt gekenmerkt door science-fiction in een tijdperk waarin alles nog op stoomkracht werkte.

We bezochten samen nog Christchurch, maar daarna moesten we jammer genoeg écht afscheid nemen.

Bezoekje aan één van de meest populaire speeltuinen in NZ: De Margaret Mahy playground

Verkleedpartijtje in de centrale bibliotheek

Doorheen New Regent street wandelen

In de rozentuin

Eten via buizenpost bij C1 Espresso, een oud postgebouw.

Het was heerlijk om Moeke en Bob zowel bij ons thuis op bezoek te hebben, alsook samen nieuwe dingen te ontdekken.

Wij bleven nog enkele nachtjes na in Christchurch en verbleven er in Sumner, een strandplaatsje.

Nu is het aftellen geblazen tot ons bezoekje in mei.

Tot de volgende keer!

Bezoek Moeke en Bob (deel 1)

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer. Veel te lang geleden. Moeke en Bob zijn ondertussen al meer dan twee weken terug thuis in België. Het was een ontzettend leuke periode. We zullen beginnen aan het begin.

Jordi, Kina en ik vertrokken begin januari naar Auckland. We maakten een tussenstop in Pukekohe en hadden zelfs een varken logeren aan onze Airbnb. We gingen nog eens naar de Auckland Zoo en maakten ons klaar om Moeke en Bob terug te zien

Op 8 januari kort na de middag was het dan zover. We reden naar de luchthaven en namen plaats in de aankomsthal. Door de biosecurity gaan kan lang duren, maar al bij al hadden ze geluk. Wat tranen en knuffels later waren we eindelijk herenigd. Heerlijk!

De vlucht was heeel lang en vermoeiend geweest dus we namen ze eerst even terug naar de Airbnb om om te kleden naar zomerkledij.

Er was een klein baaitje en strand op wandelafstand van onze Airbnb in Rothesay Bay en Moeke kon amper geloven dat we meteen zouden gaan zwemmen, maar het water was heerlijk warm en Kina had dolle pret met haar Moeke Anne en Vake Bob in het water. Het ijs was snel gebroken. Die avond ging iedereen vroeg naar bed en daarna was de jetlag al meteen verteerd.

De dag erna was Moeke's verjaardag. Na enkele cadeautjes en belletjes trokken we naar Auckland om de stad te verkennen. We maakten een wandeling door het centrum en aten een lekkere lunch aan de Britomart. Na de lunch klommen we op Mount Eden, één van de vele uitgedoofde vulkanen waarop Auckland gebouwd is.

's namiddags gingen we nog eens zwemmen en vierden we de jarige op restaurant in Brown's Bay. Een van onze favoriete wijken van Auckland.

Op woensdagvoormiddag trokken we naar de Waitakere Ranges in het westen van Auckland. Hier maakten we een stevige wandeling samen. Nadien brachten we Moeke en Bob naar hun huurauto en splitsten onze wegen.

Zij reden naar de Coromandel Peninsula en wij terug huiswaarts. Gelukkig moest ik nog maar 2 daagjes werken die week en op zaterdag hadden we rendez-vous op Waihi Beach.

Dit is op ongeveer een uur rijden van ons thuis en is een prachtig strand. We lieten Moeke en Bob voor het eerst kennismaken met bodyboarden of boogieboarden en ze hadden de smaak al snel te pakken.

Zaterdagavond konden we ze hun dan eindelijk onze nieuwe thuis tonen.

Zondagvoormiddag gingen we naar het plaatselijke marktje en na de middag hadden we terug afspraak op het strand. Mijn vriendenkring hier bestaat voornamelijk uit andere emigranten en toevallig was bijna ieders moeder op hetzelfde moment op bezoek.

Het was heel fijn om elkaars moeder te kunnen ontmoeten en zo leerden Moeke en Bob onze NIeuw-Zeelandse familie ook wat beter kennen. En natuurlijk ging het bodyboard ook weer mee. 's Avonds stond er een BBQ op de agenda.

Maandag maakten we plannen om Rotorua te gaan verkennen. Dit is een heel geothermisch actief gebied met geysers, dampende zwavelgeur en verschillende meren. We bezochten er Wai-o-Tapu thermal wonderland, maar werden op het einde helemaal uitgeregend.

Gelukkig was het niet echt koud. We maakten ook nog een wandeling in Whakarewarewa forest park dat vol staat met torenhoge sequoia's.

Dinsdag ging Kina naar haar preschool en mocht Moeke haar mee gaan afzetten. Wij trokken dan onder ons viertjes naar Mount Maunganui om deze uitgedoofde vulkaan te beklimmen. Het was een stevige inspanning, maar je wordt beloond met een prachtig uitzicht.

Na onze stevige tocht passeerden we langs onze favoriete ijsjeszaak en bestelden we gerold ijs.

Mount Maunganui heeft veel leuke winkeltjes en boetiekjes en dus gingen Moeken en ik gezellig samen even shoppen. We stuurden Bob en Jordi naar het strand om te zwemmen, heerlijk om zo op hun shoppende madammen te kunnen wachten. Ik vond een heel leuk zomerkleedje en het was heel leuk om samen rond te keuvelen.

Daarna gingen Bob en Moeke allebei mee om Kina op te halen. Zo konden ze met eigen ogen rustig bekijken waar ons Kina haar dagen spendeert en Engels leert.

's Avonds waren Moeke en ik uitgenodigd om samen met Krissy en haar bezoek even op het strand te gaan wandelen en eentje te gaan drinken. Het was heel gezellig om mekaar wat beter te leren kennen.

Woensdag moest ik dan jammer genoeg terug gaan werken. Moeke en Bob trokken eropuit om de Wairere Falls te gaan beklimmen, een hele stevige tocht, maar goede voorbereiding voor de langere tocht die hen nog te wachten stond.

Donderdag was het Bob zijn beurt om jarig te zijn. Jordi nam hen die dag mee op pad tot op de Papamoa Hills en in de namiddag kon Bob zich nog eens uitleven op het bodyboard.

's Avonds gingen we lekker uit eten in de Papa Mo's. Het was de perfecte afsluiter van hun verblijf bij ons.

Als ik aan Kina vraag wat ze het leukste vond aan hun bezoek zegt ze: Dat ze zoveel met me speelden :-)

Vrijdagochtend maakten ze hun koffers en reden verder richting Taupo. Maar het was geen echt afscheid aangezien we ze nog gingen zien tijdens hun vakantie.

Meer daarover volgende keer!

Bye 2023, Hallo 2024

Hallo allemaal,

Ten eerste wens ik jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2024 toe. Bedankt om onze blog al meer dan een jaar lang te volgen.

December stond helemaal in het teken van Kerstmis en de komst van Santa Claus (de kerstman).
Hier kennen ze Sinterklaas niet en dus besloten we mee te gaan in de plaatselijke tradities. Santa Claus komt de nacht van 24 op 25 december met zijn slee met rendieren en brengt cadeautjes. DIt was het eerste jaar dat Kina zo hard opging in dit verhaal.

Sinds we naar de sneeuw gingen in Augustus is ze al aan het vragen wanneer het Kerstmis zal zijn. Het was lang wachten voor haar :-)

Elke dorp/stad heeft hier een kerststoet. Elke verenging kan zich opgeven om mee de in de stoet te wandelen. Er worden snoepjes uitgedeeld aan de kinderen en op het einde verschijnt Santa Claus. Dit was Kina's blik toen ze Santa voor het eerst zag.

In elke shopping center kan je ook Santa bezoeken en er foto's mee laten maken. Kina vond het ontzettend spannend om hem van zo dichtbij te zien.

We gingen ook samen bij Krissy kerstkoekjes bakken en versieren met icing.

Rond kerstmis staat de Pohutukawa telkens in bloei. Dit is een Nieuw-Zeelands boom met prachtige knalrode bloesems. Hij wordt dan ook de Nieuw-Zeelandse kerstboom genoemd

Op 24 december vierden we onder ons drietjes. We maakten een lekker menutje en deelden cadeautjes uit. 's Avonds zette Kina dan koekjes klaar voor Santa en enkele wortels voor zijn rendieren.

Ze was uiteraard al vroeg uit de veren op Kerstdag en zag meteen al het lekkers en leuks dat de kerstman had gebracht. Het was ontroerend om haar reactie te zien.

Nadien belden we even met Haacht, waar ze kerstavond aan het vieren waren. Rond 10u vertrokken we naar het strand voor onze nieuwe kersttraditie, een Christmas swim.

's Namiddags hadden we dan bezoek van Aileen en Stevie en hun 2 zoontjes om samen kerst te vieren met een gezellige BBQ. De kinderen speelden uitbundig in ons zwembadje en wij konden gezellig buiten tafelen. Het voelde perfect.

De 2 weken van kerst en nieuw moest ik niet gaan werken omdat de praktijk dan op een lager pitje draait. Eerst was ik niet zo happig om mijn vakantiedagen daar al te moeten opgebruiken, maar nu ben ik wel ontzettend blij dat we deze vrije tijd samen hadden in putje zomer.

Op oudejaar gingen we normaal gezien naar een familie event gaan georganiseerd door de stad. Jammer genoeg werden er enkele stevige onweersbuien voorspeld en kon dit niet doorgaan. Krissy en Mike namen het dan op hun om voor enkele families samen een BBQ te organiseren. Kina lag om 9u in haar bedje en wij een beetje later.

Op 1 januari zetten we onze traditie verder en gingen we voor een New Year Swim. Deze keer samen met alle andere gezinnen die we vanuit een online groep kennen. Het was ontzettend gezellig en fijn. Hieronder zie je een foto van de hele bende samen.

Verder gaan we vaak zwemmen in de oceaan. Ik heb ondertussen ook een eigen wetsuit en elk ons eigen bodyboard. Dat is echt ongelofelijk plezant.

Vrijdag rijden we via Hamilton naar Auckland en op maandag staan we op de luchthaven om ons eerste bezoek op te wachten. We staan te popelen om ons Moeke en Bob alles hier te tonen.

Daarover meer de volgende keer!

Abel Tasman Coastal track

Hallo allemaal,

Zoals eerder aangekondigd zijn wij op reis geweest naar Nelson.

We vertrokken op vrijdag met het vliegtuig vanuit Tauranga om dan via Auckland naar Nelson te vliegen.
Nelson ligt op het bovenste stuk van het zuidereiland. De vluchten verliepen vlot en Kina was heel enthousiast om op het vliegtuig te zitten.
Binnenlandse vluchten zijn ook een pak relaxter dan internationale vluchten. Het voelde alsof we op een bus stapte. Niemand kijkt je identiteitskaart na, niemand kijkt naar je handbagage en het etiket voor onze valies hebben we daar zelf afgeprint. Nadien is het gewoon boarding pass scannen en instappen. Heerlijk!

In Nelson reden we met een huurauto richting onze airbnb voor die nacht. We deden nog enkele aankopen voor onze tocht en herschikte de rugzak.

Zaterdag waren we er helemaal klaar voor. De weersvoorspelling zat helemaal mee en om 10u waren we aan de start van de Abel Tasman Coastal Track.

De eerste dag wandelden we van Marahau naar Anchorage Hut, ongeveer 12.5km. We pauzeerden voor lunch aan een prachtig gouden strand. Kina wandelde super goed mee en kreeg af en toe een lift in de draagzak.

Rond 17u kwamen we eindelijk aan de hut. Alle hutten op deze tocht liggen vlak aan het strand.

Bij aankomst bleken we een van de laatsten te zijn. Gelukkig waren er enkele vriendelijke mensen die van bed wilden wisselen zodat we met 3 in een kamer lagen. Elke kamer in deze hut had plaats voor 8 personen in stapelbedden.

Er was ook nog een andere groep met een klein kindje. Zijn naam was Gus en hij was 5 jaar oud. Kina was aanvankelijk een beetje verlegen, maar al snel liepen ze achter mekaar aan op het terrein en waren ze verstoppertje aan het spelen. Heerlijk!

De 2e dag hadden we keuzes te maken. Het getijdenverschil is hier erg groot en dus zijn er vaak 2 opties; een hoogtij pad en een laagtij pad over de riviermonding. Op de 2e dag was er 3km verschil tussen deze en wilden we heel graag het laagtij pad volgen.

Jammer genoeg kan je dit enkel gebruiken 2u voor en na laagtij en dit was bij ons om 3u 's nachts. Wij zijn dan op 4u30 opgestaan om om 5u over dit pad te kunnen gaan. Op de volgende foto's zie je waar we over gewandeld zijn en hoe het eruit zag een uurtje later.

Laagtij, Deze vlakte zijn wij net overgewandeld.

1 uurtje later, na ons ontbijt.

Kleine oogjes voor de oversteek, Kina had geen zin in een foto.

Het was vermoeiend, maar zeer de moeite geweest om dit te doen. We waren dan heel erg vroeg aan de volgende hut aan Bark Bay en hebben hier nog naar hartelust kunnen spelen aan het strand en Kina met Gus.

De derde dag moesten we nog 6km wandelen van Bark Bay tot Onetahuti Beach. Daar zouden we opgehaald worden door een watertaxi en terug naar onze auto worden gebracht.

De derde dag was er voor Kina een beetje te veel aan en we hebben haar meer dan de andere dagen moeten dragen. Ook de boot vond ze aanvankelijk maar luid en veel te snel. We moesten ongeveer een uurtje varen omdat er her en der nog anderen op en af de boot gingen. Kina viel tegen het einde even in slaap.

Het was dan ook een opluchting om terug aan onze auto te zijn.

Op het zuidereiland en specifiek in Nelson zijn er heel veel weka's. Dit is een inheemse vogelsoort die lijkt op een kruising tussen een kip, een eend en een kiwivogel. Ze kunnen niet vliegen en proberen vooral graag je eten af te pakken.

Tijdens een van onze lunches heeft er een weka Kina's sandwich recht uit haar handen getrokken. Ook onze wandelschoenen moesten we 's nachts omhoog hangen omdat ze er graag mee gaan lopen om te kijken of er voedsel in zit.

Kina had er gelukkig geen schrik van en was vooral heel nieuwsgierig.

Na onze 3-daagse reden we terug richting Nelson. We passeerden aan Kina beach dat zo heet omdat het vol kina (Maori woord voor een soort zee-egel) ligt. We zagen er allerlei kleine krabjes en kreeftjes rondkruipen en Kina vond er ook een zeester.

Op dinsdag zouden we op de middag terugvliegen en tegen 16u thuis zijn, maar jammer genoeg had de eerste vlucht vertraging en zouden we daardoor de 2e vlucht missen. We werden herboekt op vluchten via Wellington maar zouden dan pas om 16u vertrekken.

Gelukkig was er aan de luchthaven een fietsenverhuur en hebben we de ganse namiddag nog in Nelson kunnen rondgaan.

Moe maar voldaan waren we om 21u30 eindelijk thuis.

DIt was zeker voor herhaling vatbaar. We hebben ontzettend veel foto's van dit tripje en ik kon ze onmogelijk allemaal in dit verhaal plakken dus neem zeker nog een kijkje bij Foto's.

Tot de volgende keer!

Kleine avonturen

Hallo allemaal,

Alweer een maandje verder. Hoog tijd om jullie op de hoogte te stellen van al onze kleine uitstapjes en activiteiten.

Kina gaat wekelijks naar de turnles op maandag en de zwemles op dinsdag. Op maandag ga ik steeds met haar mee en Jordi neemt de zwemles voor zijn rekening. In oktober was het Halloween en mocht iedereen verkleed naar de turnles gaan.
Ik had enkele verkleed outfits uitgeleend bij de speelgoedbibliotheek en Kina koos ervoor om als Spiderman te gaan.

Op Halloween zelf was het heel regenachtig en hebben we besloten om niet rond te gaan met Kina. We hadden ons huis een beetje versierd en we kregen toch zeker 20 verschillende groepjes aan de deur. Kina vond het super leuk om telkens snoepjes te mogen uitdelen.

In onze straat waren wij wel vrijwel de enigen die versiering voorzien hadden.

We gingen deze maand op uitstap naar een kinderboerderij in de buurt waar je de dieren eten mag geven. Kina vond vooral het varken heel leuk. Er was ook een leuke speeltuin en ze ging hier voor het eerst op een 'flying fox', een kabelbaan.

Verder maakten we ook meerdere uitjes naar de zee. We hebben ondertussen voor iedereen een bodyboard gekocht en oefenen graag op het bodyboarden. Het water is wel nog wat fris dus een truitje met lange mouwen is nog aan te raden.

We hebben Kina ook ingeschreven voor BeachKidz, een wekelijks spel/lesmoment op het strand om veiligheid in en rond het water te promoten bij peuters/kleuters. Ze was een beetje zenuwachtig de eerste keer, maar vond het eigenlijk wel heel leuk en is al enthousiast om volgende week terug te gaan.

Ikzelf ben een cursus naaien begonnen bij een Zuid-Afrikaanse dame thuis. We zijn met 3 en hebben wekelijks een les. Het einddoel is een kledingstuk voor onszelf maken en afgelopen week hebben we onze patronen en stofdelen uitgeknipt. Het is fijn om een avondje gezellig samen bezig te zijn en nieuwe mensen te leren kennen.

We gaan op zondag regelmatig naar het marktje hier in de buurt. Het wordt georganiseerd op het schoolterrein en is heel kindvriendelijk. De kinderen kunnen op de speeltuin van de school en er worden overal kleine stoeltjes met boekjes en wat speelgoed gezet. Wij hebben er de lekkerste popcorn ooit gevonden en gaan die nu regelmatig kopen.

Eind november vliegen we naar Nelson, een stadje op het zuidereiland. Van daaruit gaan we een 3-daagse tocht maken langs de Abel Tasman Coastal Track. Een van de komende weekends gaan we met Kina ook nog eens naar een hut in de buurt wandelen om te oefenen daarvoor.

Tot de volgende keer.

1 jaar Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal,

Deze week was het 5 oktober; een datum die we niet snel zullen vergeten
Op 5 oktober vorig jaar vertrokken we vanuit Zaventem voor ons avontuur naar Nieuw-Zeeland. Dat was een ongelofelijk intens moment.
Op 5 oktober dit jaar kreeg ik van mijn gsm herinneringen van 1j geleden, zoals Google fotos dat graag doet.
Ik deed het nietsvermoedend open en werd terug gekatapulteerd naar alle afscheidsmomenten. Het was een onverwachte klap heimwee (al komt die meestal onverwacht).

Vandaag is het 7 oktober de dag dat we aankwamen in Nieuw-Zeeland en ik wist niet zo goed of we dit moesten vieren.
Uiteindelijk beslisten we toch om een restaurantje te reserveren en ons 1ste succesvol jaar in Nieuw-Zeeland onder ons drietjes te gaan vieren. Wat een groot contrast met 1j geleden. Toen lag Kina volledig uitgeput en bleek te slapen in onze Airbnb in Auckland en waren wij nogal overdonderd door het feit dat we nu eindelijk in NZ waren.
Vanavond zaten we op restaurant in Mount Maunganui en kondigde Kina aan dat haar ijsje 'chocolate with chocolate sprinkles' moest zijn. We zijn van ver gekomen en al ver geraakt.

We zijn nog steeds heel tevreden met onze beslissing en genieten van al wat het leven ons hier te bieden heeft. We missen vrienden en familie soms heel erg, maar die gevoelens horen er nu eenmaal ook bij. Het is onrealistisch te verwachten dat je op 1j tijd hetzelfde soort contacten kan opbouwen als diegene waar je al jaren aan gebouwd hebt. Hoezeer ik dat soms zou willen.
Ik ben blij met het groepje vrienden dat we hier nu hebben en probeer hier verder aan te bouwen.

Het vooruitzicht van bezoek krijgen helpt ook zeker met de heimwee gevoelens. Het gaat ons deugd doen om aan iemand onze wereld hier te kunnen tonen en hen te laten voelen waarom we NZ zo graag hebben.

Wat hebben we de afgelopen maand nog allemaal gedaan:
- vaderdag gevierd, dat doen ze hier in september
- naar Whakatane geweest voor een dagje wandelen en strand en het eerste ijsje van de Lente
- Van Waihi Beach naar Orokawa Bay gewandeld met 4 andere gezinnen samen en een namiddagje op het strand gespeeld
- De tuinmeubelen gesapt
- Op het strand gaan spelen
- Kina heeft haar laatste inhaalvaccinaties gekregen bij de huisarts (het vaccinatieschema is hier lichtjes anders)
- Kina begint gezichtjes in haar tekeningen te maken
- We kregen een zak kledij door voor Kina en ze liep een ganse dag in een knalroze My Little Pony kleedje :-D
- Ik ben nu gecertificeerd vaccinator in Nieuw-Zeeland
- We gingen naar Stemfest, een gratis wetenschap en technologie festivalletje voor kinderen in Tauranga. Kina mocht er in een ambulance rondkijken en we zagen ook een demonstratie van de brandweer. Er waren ontzettend veel standjes waar iets grotere kinderen allerlei dingen konden knutselen en maken.

Morgen staat er een verjaardagsfeestje op de agenda van Robbie, één van de kindjes van een Schots koppel dat hier enkele maanden geleden aankwam.

En eind oktober is het dan Halloween. Hoe hard daar hier aan meegedaan zal worden, valt nog af te wachten. Ik heb alvast 2 verkleedoutfits gereserveerd bij de speelgoedbibliotheek.

Tot de volgende keer!

Mt Ruapehu en Lake Tekapo

Hallo allemaal,

Augustus is voorbij gevlogen en daarmee is de winter hier officieel voorbij. Op 1 september vieren ze hier de eerste lentedag en dat hebben we gevoeld. Het zonnetje doet haar uiterste best om de koude wind weg te werken.

In Augustus maakten we verschillende korte tripjes.
Eerst gingen we naar Mt Ruapehu in het Tongariro National Park. Dit is een slapende vulkaan centraal op het noordereiland waar je op kan gaan skiën. Wij gingen op zoek naar een beetje sneeuw en hoopten misschien even op de latten te kunnen staan.
Het weer speelde niet echt goed mee en waar we normaal gezien zicht op de berg hadden moeten hebben vanuit ons verblijf, zagen we enkel wolken en veel mist.
Enkel op de laatste ochtend van ons vertrek was de berg een beetje zichtbaar en kwam de zon tevoorschijn.
Desondanks hebben we ons goed geamuseerd en konden we met Kina sneeuwballen gooien, een sneeuwman maken en gingen we sleeën op de berg. We maakten ook enkele mooie kortere wandelingen.
Hier moeten we zeker nog eens terug naartoe komen voor een herkansing.

Het laatste weekend van Augustus trok ik met Krissy naar het zuidereiland. We vlogen naar Christchurch om daar samen te komen met 9 andere dames die de afgelopen 2j naar Nieuw-Zeeland zijn geemigreerd. Ik leerde hen allemaal online kennen.
De vlucht naar Christchurch was er eentje om 6u 'ochtends en het was prachtig om de zonsopgang te kunnen zien en al de verschillende landschappen. Na 2u waren we in Christchurch en trokken we in ons huurautotje even naar het centrum.
We aten een super lekker ontbijt in C1 Espresso, een omgebouwd postkantoor dat nu dienst doen als koffie/ontbijtbar.
Na een rondleiding door één van de dames die daar woont, pikten we nog 2 dames op aan de luchthaven en reden dan door naar Lake Tekapo. Het was een heerlijk weekend van heel veel babbelen, vertellen, vergelijken en delen.
Op zaterdag maakten we een stevige wandeling tot aan het Observatorium, met prachtig uitzicht op het meer. In de namiddag genoten we van de hot pools en 's avonds gingen we lekker uit eten. Het was veel te snel voorbij.

Een vijftal (Krissy, ikzelf en 3 dames uit Auckland) bleven nog één nachtje hangen in Christchurch voordat we dan op maandag terug naar huis vlogen.
We gaan dit zeker nog eens doen. Het deed ontzettend veel deugd om even weg te zijn en zoveel leuke nieuwe mensen te leren kennen.

Krissy en ik

Tussendoor gaat het gewone leven hier ook verder.

Ik voel me steeds meer thuis op het werk en heb binnenkort mijn beoordeling om gecertificeerd vaccinator te worden.
Het contact met de buurtbewoners en collega's is heel fijn en de regelmatige uren maken dat ook ons gezinsleven minder stressvol is.

Kina gaat nog steeds wekelijks naar de zwemles, nu zonder Jordi in het water en ze maakt veel vooruitgang.
Ze is absoluut niet bang meer om haar hoofd in het water te steken en springt zonder twijfel van de rand.
Ook haar Engels gaat met sprongen vooruit. De laatste 2 weken spreekt ze ook thuis steeds meer zinnen in het Engels. Wij blijven wel consequent antwoorden in het Nederlands.

Ikzelf heb eindelijk ook mijn camera boven gehaald en heb me goed geamuseerd met foto's maken op onze tripjes. Ik heb er nog wat extra in de fotomap gezet.

Het aftellen naar ons eerste bezoek is nu ook ingezet. Ons Moeke en Bob komen in januari een hele maand en daar kijken we ontzettend naar uit!

Tot de volgende keer!