Bezoek

Dag allemaal,

Eind oktober kwamen de moeder en stiefvader van Jordi op bezoek, Chris en Luc of Omie en Opa voor Kina. Kina was erg enthousiast en opgewonden en was dan ook blij verrast toen we ze allemaal samen op haar schooltje kwamen ophalen. Kina kreeg cadeautjes en vond het super om naar de nieuwe boekjes te kijken met Omie. Jordi maakte een lekkere pasta schotel.

Op zaterdag trokken we eerst naar The little big Markets. Deze markt bezoeken we in de zomer vaak en deze week stond ze in Papamoa. Nadien reden we door naar Mount Maunganui waar we lekkere lunch aten in een caféetje en ons nadien waagden een een tocht rond de berg. Kina liet maar al te graag zien waar ze overal kon klimmen en klauteren. 's Avonds gingen we lekker uit eten bij Papa Mo's.

Op zondag toonden we aan Omie en Opa de Papamoa Community Market. Dit plaatselijk marktje bestond nog niet zo lang toen we hier eerst kwamen wonen, maar is ondertussen al ontzettend gegroeid. Het vind plaats op de binnenspeelplaats van Te Manawa O Papamoa School. Dit is het schooltje waar Kina volgend jaar naartoe zal gaan.

Na de middag trokken we naar McClaren Falls Park. Hier bezochten we de watervallen en maakten een wandeling. Tot Kina's grote verassing lagen er langs het pad beschilderde stenen verstopt, allemaal in Halloween thema. We kozen de mooiste om mee te nemen en verstopte de anderen terug voor de volgende wandelaars. Nadien reden we naar de CBD (Central Business District) van Tauranga. Hier is het in weekend vaak wat stiller, maar we vonden toch een gezellig restaurantje om te dineren.

Op maandag gingen Chris en Luc naar de Kaiate Falls terwijl Kina en ik naar Playball gingen. In de namiddag trokken we naar het strand. Er stond nog een fris windje, maar Kina en Jordi gingen toch het water in. We sloten de dag af met een BBQ.

Op dinsdag reden we richting Rotorua. We aten lunch in een gezellig cafeetje aan het meer en Kina leefde zich uit op de speeltuin. Daarna bezochten we samen Hell's Gate, één van de vele geothermische gebieden in deze regio. De borrelende modderpoelen en stomende kliffen waren indrukwekkend.

Nadien moesten we jammer genoeg weer afscheid nemen. Chris en Luc reisden nog enkele dagen verder naar Taupo, Napier, Turangi en Raglan alvorens via Las Vegas terug naar België te vliegen.

De zomer is nu volop in aantocht. De zon is al van de partij en de temperaturen lopen vlot op tot begin de 20. Nog enkele weken en de kerstgekte barst helemaal lost met parades ed. We kijken er naar uit.

Tot de volgende keer!

Vaderdag en Raglan

Dag allemaal,

Op 1 september was het dubbel feest: het was de eerste dag van de lente en ook vaderdag hier in NZ.
Om dat te vieren trokken we naar één van onze favoriete plekken, Mount Maunganui.
We zijn met Kina al ontelbare keren rond de berg gewandeld, maar naar boven hadden we ze nog niet meegenomen.
Het is een korte maar steile klim, maar Kina deed het super. Boven genoten we van het uitzicht tijdens onze lunch en namen we rustig de tijd om terug naar beneden te komen.
Het was een stralende dag en Kina testte haar nieuwe wetsuit uit op de Mount Main Beach. Dolle pret.
We sloten de dag af met een ijsje van bij Polar Bar, het beste ijs in omstreken.

Eind september trokken we een weekendje naar Raglan aan de westkust. Raglan is vooral bekend als surf hotspot, de golven zijn er ontzettend ruw en krachtig. Wij maakten enkele leuke wandelingen en gingen spelen op het strand.

Op de terugweg stopten we in Hamilton voor een bezoekje aan de dierentuin. Deze is niet zo groot als die van Auckland, maar was aangenaam rustig en had een schitterende speeltuin.

Ik heb enkele drukke weken op het werk aangezien er enkele collega's verlof hadden en ik heel wat extra dagen werk om dit te compenseren.

Begin oktober markeert weer een mijlpaal voor ons. Wij zijn nu officieel 2 jaar geleden naar Nieuw-Zeeland verhuisd. We vermaken ons hier prima en genieten van het leven. We zijn afgelopen weekend gaan uit eten voor de gelegenheid en zochten ook weer de natuur op. We blijven nog steeds nieuwe plekjes ontdekken.

Nu is het aftellen naar ons volgend bezoek: Jordi zijn ma Chris en stiefvader Luc komen binnen 10 dagen hierheen. We kijken er naar uit om ons plekje hier te tonen.

Tot de volgende keer!

Winter 2024

Dag allemaal,

Ondertussen is het eind juli en zitten we hier midden in de winter te genieten van de Olympische zomerspelen.

Eind juni vierden we Matariki, het Maori nieuwjaar dat gebaseerd is op de Pleiades, de zeven sterren. Die zijn vanaf dan zichtbaar aan de hemel en luid het begin van het nieuwe jaar in. We genoten van een gezellige potluck met de vrienden en wandelden nadien langs de verlichte waterwegen in Papamoa. Het heeft iets magisch en voelt ook echt als nieuwjaar omdat het zo vroeg donker is en er veel volk bij elkaar komt.

Begin juli was het voor de schoolkinderen vakantie en gingen we samen met 3 andere gezinnen een weekendje de sneeuw opzoeken.

We trokken naar National Park in Tongariro National Park. Dit ligt op dik drie uur rijden. Hier zijn 2 vulkanen, waarvan één inactief die hoog genoeg is om op te kunnen skiën. We hadden een ruime chalet gehuurd met haardvuur en het was heel gezellig.

Op zaterdag was het jammer genoeg heel hard en koud aan het waaien boven op de berg. Er was maar 1 beginnerspiste open en dus besloten we niet te gaan skiën. We maakten nog een korte wandeling, maar speelden dan vooral veel spelletjes samen met de andere kinderen. Kina kon zich uitleven met zoveel speelkameraadjes.

Op zondag was het weer gelukkig veel beter en gingen we nog even sleeën voordat we terug naar huis moesten rijden. Volgende keer gaan we Kina zeker ook eens op de latten zetten. Ze was dolenthousiast en wil nog heel graag terug naar de sneeuw.

Afgelopen weekend gingen we naar een tijdelijke schaatsbaan. Het was Kina's eerste keer op schaatsen. Aanvankelijk was ze heel onzeker en klemde ze zich vast aan ons of haar skatehelper, maar algauw mochten we niet meer helpen. We hadden het alle drie erg naar onze zin.

Verder is Kina terug goed gewend op haar schooltje/opvang. Ze stond al even op de wachtlijst om naar de zwemles te gaan vanop de opvang en sinds vorige week was er eindelijk een plaatsje. Nu gaat ze dus op donderdag samen met 7 andere klasgenootjes naar haar zwemschool voor de zwemles.

Ander groot nieuws is dat ik me heb ingeschreven om deel te nemen aan een 10km loop door de Redwoods in Rotorua. Ik ben nu al een heel aantal weekends intensiever aan het trainen en heb afgelopen weekend voor het eerst 8km gelopen.

Dit zal doorgaan op 10 augustus en er doen nog 3 andere vriendinnen mee. Gelukkig kunnen we na afloop opwarmen in een jacuzzi.

Nog enkele foto's van het dagelijkse leven hier

Samen aan de afwas

Spelen op het strand

Rivier oversteken tijdens een wandeling

Tot de volgende keer.

Herfst

Hallo allemaal,

De herfst is hier in het land, maar het zonnetje is nog steeds van de partij.
Na het vertrek van Moeke en Bob vielen wij terug in ons dagelijkse routine.

Kina ging terug naar schooltje, de zwemles en de turnles en ik ging terug aan het werk.
In het weekend spendeerden we onze tijd aan wandelingen en het strand natuurlijk.

We maakten een leuke dagtocht aan de andere kant van de Kaimai Ranges waar we 16 keer een rivier moesten oversteken. Op het einde stonden enkele prachtige kauri bomen. Kauri's waren het oerbos dat in Nieuw-Zeeland was. Het zijn mastodonten en groeien kaarsrecht. Ze werden dan ook massaal gekapt en er blijven er maar een klein aantal over. Pas na het kappen kwamen ze tot het besef dat deze bomen er honderden jaren over doen om tot dezelfde grootte terug te geraken.

De paashaas kwam ook in Nieuw-Zeeland op bezoek en Kina wou die dag als vosje geschminkt zijn. Sinds ik een kleine schminkset kocht voor Halloween is het een wekelijkse traditie geworden om geschminkt te worden in het weekend. En ik moet toegeven dat ik het een heel leuk momentje vind met mijn dochter. Nadat haar gezicht omgetoverd is, moet ik er zelf ook vaak aan geloven :-)

Jammer genoeg kwam covid hier ook nog eens op bezoek, maar beter nu dan tijdens ons bezoek aan België. Ik had het eerst, maar Jordi en Kina bleven niet gespaard. Gelukkig is iedereen er ondertussen weer bovenop.

Eind April hadden we nog 2 leuke verjaardagsfeestjes. Kina haar beste vriendinnetje Brielle werd 4 en deed een klein feestje en ook Kina haar verjaardag werd hier al gevierd met haar vriendjes. Hieronder doen ze muzikaal pak.

Enkele maanden geleden won ik de hoofdprijs van een tombola. Dit bestond uit gratis zaaltjesverhuur, een springkasteel, ballenbad, een cake en versieringen voor een kinderfeestje. Kina had ongelofelijk veel plezier en het was heel leuk om haar zo te zien genieten.

We maakten ook nog een coole wandeling aan de Karangahake Gorge. Hier zijn verschillende tunnels overgebleven van de goudmijnen waar Kina graag met haar zaklamp doorheen liep. We konden er ook zelfs enkele gloeiwormen zien.

De afgelopen 30 dagen werd hier ook nauwgezet elke dag een lintje van onze aftelkalender geknipt. Ondertussen hangen er nog maar 2 lintjes aan want overmorgen vertrekt onze vlucht.

We kijken ontzettend uit naar ons bezoek.

Tot de volgende keer!
PS: Ik heb nog extra foto's in het fotoalbum geplaatst.

Bezoek Moeke en Bob (deel 2)

Hallo allemaal,

Klaar voor deel 2?

Nadat Moeke en Bob vertrokken moesten wij maar een kleine 2 weken wachten om ze terug te zien. Ik ging weer aan het werk en in het weekend gingen we aardbeien plukken en maakten we een leuke wandeling. Aan het begin van de wandeling waren er blaadjes voor kinderen om mee te nemen met de uitdaging om alle kleuren van de regenboog te vinden in het bos en op het blaadje te plakken.

Wij vlogen via Wellington naar Queenstown om Moeke en Bob terug tegemoet te komen. De vlucht vanuit Wellington werd bijna geschrapt omwille van hevige wind. Zelfs toen we aan het instappen waren voelden we het vliegtuig heen en weer wiegen van de wind en ik ben nog nooit zo steil en snel opgestegen.

In Queenstown was het een pak kouder dan we gewoon waren bij ons in Papamoa. Nadat we onze spullen hadden afgezet maakten we een leuke wandeling langs het meer en het centrum van de stad. Queenstown is heel erg toeristisch en heel druk qua verkeer.

Het zicht vanuit ons verblijf in Queenstown

De volgende dag trokken we al verder naar Te Anau. We wandelden een stukje langs het meer van Te Anau en de keitjes-schieten-kunsten werden bovengehaald. Bob was kampioen!

We hadden in Te Anau een leuke Airbnb met een croquet set. Kina heeft zich er samen met Vake Bob en Moeke Anne ontzettend mee geamuseerd.

De dag nadien trokken we naar Milford Sound. Dit was 2 uur rijden door een prachtig landschap om tot aan onze cruise te komen. Deze bracht ons doorheen de Sound, die eigenlijk een fjord zou moeten zijn omdat het ontstaat uit gletsjerwater, helemaal tot aan de oceaan.

Kers op de taart was dat er op de 2e helft van onze tocht een groep dolfijnen ons bleef volgen. We konden onze ogen niet geloven. Ze waren zo groot en er waren er zoveel! Wat een fantastische dag.

's Avonds maakten Jordi en ik nog even een wandeling langs het meer en genoten van de zonsondergang.

De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren, want we zouden tot in Dunedin rijden. Onderweg stopten we aan een gezellig cafeetje. Onze Airbnb was heel dichtbij de kust en iedereen behalve ikzelf kon het niet laten om in de zee te plonsen.

Het was ijskoud!

De volgende dag trokken we naar de Albatros kolonie. In Dunedin is één van de enige broedplaatsen van Albatrossen op het vasteland. De rondleiding was heel interessant. Nadien brachten we een bezoek aan het enige kasteel in Nieuw-Zeeland, gebouwd door een Schot. De tuinen waren erg indrukwekkend. 's Avonds gingen we gezellig uit eten met zicht op zee.

De dag nadien stond er weer een lange rit op de agenda. We passeerden langs Oamaru en Timaru tot in Christchurch.

In Oamaru bezochten we het steampunk museum. Heerlijk gek en fascinerend tegelijkertijd. Steampunk is een fantasiegenre dat wordt gekenmerkt door science-fiction in een tijdperk waarin alles nog op stoomkracht werkte.

We bezochten samen nog Christchurch, maar daarna moesten we jammer genoeg écht afscheid nemen.

Bezoekje aan één van de meest populaire speeltuinen in NZ: De Margaret Mahy playground

Verkleedpartijtje in de centrale bibliotheek

Doorheen New Regent street wandelen

In de rozentuin

Eten via buizenpost bij C1 Espresso, een oud postgebouw.

Het was heerlijk om Moeke en Bob zowel bij ons thuis op bezoek te hebben, alsook samen nieuwe dingen te ontdekken.

Wij bleven nog enkele nachtjes na in Christchurch en verbleven er in Sumner, een strandplaatsje.

Nu is het aftellen geblazen tot ons bezoekje in mei.

Tot de volgende keer!

Bezoek Moeke en Bob (deel 1)

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer. Veel te lang geleden. Moeke en Bob zijn ondertussen al meer dan twee weken terug thuis in België. Het was een ontzettend leuke periode. We zullen beginnen aan het begin.

Jordi, Kina en ik vertrokken begin januari naar Auckland. We maakten een tussenstop in Pukekohe en hadden zelfs een varken logeren aan onze Airbnb. We gingen nog eens naar de Auckland Zoo en maakten ons klaar om Moeke en Bob terug te zien

Op 8 januari kort na de middag was het dan zover. We reden naar de luchthaven en namen plaats in de aankomsthal. Door de biosecurity gaan kan lang duren, maar al bij al hadden ze geluk. Wat tranen en knuffels later waren we eindelijk herenigd. Heerlijk!

De vlucht was heeel lang en vermoeiend geweest dus we namen ze eerst even terug naar de Airbnb om om te kleden naar zomerkledij.

Er was een klein baaitje en strand op wandelafstand van onze Airbnb in Rothesay Bay en Moeke kon amper geloven dat we meteen zouden gaan zwemmen, maar het water was heerlijk warm en Kina had dolle pret met haar Moeke Anne en Vake Bob in het water. Het ijs was snel gebroken. Die avond ging iedereen vroeg naar bed en daarna was de jetlag al meteen verteerd.

De dag erna was Moeke's verjaardag. Na enkele cadeautjes en belletjes trokken we naar Auckland om de stad te verkennen. We maakten een wandeling door het centrum en aten een lekkere lunch aan de Britomart. Na de lunch klommen we op Mount Eden, één van de vele uitgedoofde vulkanen waarop Auckland gebouwd is.

's namiddags gingen we nog eens zwemmen en vierden we de jarige op restaurant in Brown's Bay. Een van onze favoriete wijken van Auckland.

Op woensdagvoormiddag trokken we naar de Waitakere Ranges in het westen van Auckland. Hier maakten we een stevige wandeling samen. Nadien brachten we Moeke en Bob naar hun huurauto en splitsten onze wegen.

Zij reden naar de Coromandel Peninsula en wij terug huiswaarts. Gelukkig moest ik nog maar 2 daagjes werken die week en op zaterdag hadden we rendez-vous op Waihi Beach.

Dit is op ongeveer een uur rijden van ons thuis en is een prachtig strand. We lieten Moeke en Bob voor het eerst kennismaken met bodyboarden of boogieboarden en ze hadden de smaak al snel te pakken.

Zaterdagavond konden we ze hun dan eindelijk onze nieuwe thuis tonen.

Zondagvoormiddag gingen we naar het plaatselijke marktje en na de middag hadden we terug afspraak op het strand. Mijn vriendenkring hier bestaat voornamelijk uit andere emigranten en toevallig was bijna ieders moeder op hetzelfde moment op bezoek.

Het was heel fijn om elkaars moeder te kunnen ontmoeten en zo leerden Moeke en Bob onze NIeuw-Zeelandse familie ook wat beter kennen. En natuurlijk ging het bodyboard ook weer mee. 's Avonds stond er een BBQ op de agenda.

Maandag maakten we plannen om Rotorua te gaan verkennen. Dit is een heel geothermisch actief gebied met geysers, dampende zwavelgeur en verschillende meren. We bezochten er Wai-o-Tapu thermal wonderland, maar werden op het einde helemaal uitgeregend.

Gelukkig was het niet echt koud. We maakten ook nog een wandeling in Whakarewarewa forest park dat vol staat met torenhoge sequoia's.

Dinsdag ging Kina naar haar preschool en mocht Moeke haar mee gaan afzetten. Wij trokken dan onder ons viertjes naar Mount Maunganui om deze uitgedoofde vulkaan te beklimmen. Het was een stevige inspanning, maar je wordt beloond met een prachtig uitzicht.

Na onze stevige tocht passeerden we langs onze favoriete ijsjeszaak en bestelden we gerold ijs.

Mount Maunganui heeft veel leuke winkeltjes en boetiekjes en dus gingen Moeken en ik gezellig samen even shoppen. We stuurden Bob en Jordi naar het strand om te zwemmen, heerlijk om zo op hun shoppende madammen te kunnen wachten. Ik vond een heel leuk zomerkleedje en het was heel leuk om samen rond te keuvelen.

Daarna gingen Bob en Moeke allebei mee om Kina op te halen. Zo konden ze met eigen ogen rustig bekijken waar ons Kina haar dagen spendeert en Engels leert.

's Avonds waren Moeke en ik uitgenodigd om samen met Krissy en haar bezoek even op het strand te gaan wandelen en eentje te gaan drinken. Het was heel gezellig om mekaar wat beter te leren kennen.

Woensdag moest ik dan jammer genoeg terug gaan werken. Moeke en Bob trokken eropuit om de Wairere Falls te gaan beklimmen, een hele stevige tocht, maar goede voorbereiding voor de langere tocht die hen nog te wachten stond.

Donderdag was het Bob zijn beurt om jarig te zijn. Jordi nam hen die dag mee op pad tot op de Papamoa Hills en in de namiddag kon Bob zich nog eens uitleven op het bodyboard.

's Avonds gingen we lekker uit eten in de Papa Mo's. Het was de perfecte afsluiter van hun verblijf bij ons.

Als ik aan Kina vraag wat ze het leukste vond aan hun bezoek zegt ze: Dat ze zoveel met me speelden :-)

Vrijdagochtend maakten ze hun koffers en reden verder richting Taupo. Maar het was geen echt afscheid aangezien we ze nog gingen zien tijdens hun vakantie.

Meer daarover volgende keer!

Bye 2023, Hallo 2024

Hallo allemaal,

Ten eerste wens ik jullie allemaal een heel gelukkig en gezond 2024 toe. Bedankt om onze blog al meer dan een jaar lang te volgen.

December stond helemaal in het teken van Kerstmis en de komst van Santa Claus (de kerstman).
Hier kennen ze Sinterklaas niet en dus besloten we mee te gaan in de plaatselijke tradities. Santa Claus komt de nacht van 24 op 25 december met zijn slee met rendieren en brengt cadeautjes. DIt was het eerste jaar dat Kina zo hard opging in dit verhaal.

Sinds we naar de sneeuw gingen in Augustus is ze al aan het vragen wanneer het Kerstmis zal zijn. Het was lang wachten voor haar :-)

Elke dorp/stad heeft hier een kerststoet. Elke verenging kan zich opgeven om mee de in de stoet te wandelen. Er worden snoepjes uitgedeeld aan de kinderen en op het einde verschijnt Santa Claus. Dit was Kina's blik toen ze Santa voor het eerst zag.

In elke shopping center kan je ook Santa bezoeken en er foto's mee laten maken. Kina vond het ontzettend spannend om hem van zo dichtbij te zien.

We gingen ook samen bij Krissy kerstkoekjes bakken en versieren met icing.

Rond kerstmis staat de Pohutukawa telkens in bloei. Dit is een Nieuw-Zeelands boom met prachtige knalrode bloesems. Hij wordt dan ook de Nieuw-Zeelandse kerstboom genoemd

Op 24 december vierden we onder ons drietjes. We maakten een lekker menutje en deelden cadeautjes uit. 's Avonds zette Kina dan koekjes klaar voor Santa en enkele wortels voor zijn rendieren.

Ze was uiteraard al vroeg uit de veren op Kerstdag en zag meteen al het lekkers en leuks dat de kerstman had gebracht. Het was ontroerend om haar reactie te zien.

Nadien belden we even met Haacht, waar ze kerstavond aan het vieren waren. Rond 10u vertrokken we naar het strand voor onze nieuwe kersttraditie, een Christmas swim.

's Namiddags hadden we dan bezoek van Aileen en Stevie en hun 2 zoontjes om samen kerst te vieren met een gezellige BBQ. De kinderen speelden uitbundig in ons zwembadje en wij konden gezellig buiten tafelen. Het voelde perfect.

De 2 weken van kerst en nieuw moest ik niet gaan werken omdat de praktijk dan op een lager pitje draait. Eerst was ik niet zo happig om mijn vakantiedagen daar al te moeten opgebruiken, maar nu ben ik wel ontzettend blij dat we deze vrije tijd samen hadden in putje zomer.

Op oudejaar gingen we normaal gezien naar een familie event gaan georganiseerd door de stad. Jammer genoeg werden er enkele stevige onweersbuien voorspeld en kon dit niet doorgaan. Krissy en Mike namen het dan op hun om voor enkele families samen een BBQ te organiseren. Kina lag om 9u in haar bedje en wij een beetje later.

Op 1 januari zetten we onze traditie verder en gingen we voor een New Year Swim. Deze keer samen met alle andere gezinnen die we vanuit een online groep kennen. Het was ontzettend gezellig en fijn. Hieronder zie je een foto van de hele bende samen.

Verder gaan we vaak zwemmen in de oceaan. Ik heb ondertussen ook een eigen wetsuit en elk ons eigen bodyboard. Dat is echt ongelofelijk plezant.

Vrijdag rijden we via Hamilton naar Auckland en op maandag staan we op de luchthaven om ons eerste bezoek op te wachten. We staan te popelen om ons Moeke en Bob alles hier te tonen.

Daarover meer de volgende keer!

Abel Tasman Coastal track

Hallo allemaal,

Zoals eerder aangekondigd zijn wij op reis geweest naar Nelson.

We vertrokken op vrijdag met het vliegtuig vanuit Tauranga om dan via Auckland naar Nelson te vliegen.
Nelson ligt op het bovenste stuk van het zuidereiland. De vluchten verliepen vlot en Kina was heel enthousiast om op het vliegtuig te zitten.
Binnenlandse vluchten zijn ook een pak relaxter dan internationale vluchten. Het voelde alsof we op een bus stapte. Niemand kijkt je identiteitskaart na, niemand kijkt naar je handbagage en het etiket voor onze valies hebben we daar zelf afgeprint. Nadien is het gewoon boarding pass scannen en instappen. Heerlijk!

In Nelson reden we met een huurauto richting onze airbnb voor die nacht. We deden nog enkele aankopen voor onze tocht en herschikte de rugzak.

Zaterdag waren we er helemaal klaar voor. De weersvoorspelling zat helemaal mee en om 10u waren we aan de start van de Abel Tasman Coastal Track.

De eerste dag wandelden we van Marahau naar Anchorage Hut, ongeveer 12.5km. We pauzeerden voor lunch aan een prachtig gouden strand. Kina wandelde super goed mee en kreeg af en toe een lift in de draagzak.

Rond 17u kwamen we eindelijk aan de hut. Alle hutten op deze tocht liggen vlak aan het strand.

Bij aankomst bleken we een van de laatsten te zijn. Gelukkig waren er enkele vriendelijke mensen die van bed wilden wisselen zodat we met 3 in een kamer lagen. Elke kamer in deze hut had plaats voor 8 personen in stapelbedden.

Er was ook nog een andere groep met een klein kindje. Zijn naam was Gus en hij was 5 jaar oud. Kina was aanvankelijk een beetje verlegen, maar al snel liepen ze achter mekaar aan op het terrein en waren ze verstoppertje aan het spelen. Heerlijk!

De 2e dag hadden we keuzes te maken. Het getijdenverschil is hier erg groot en dus zijn er vaak 2 opties; een hoogtij pad en een laagtij pad over de riviermonding. Op de 2e dag was er 3km verschil tussen deze en wilden we heel graag het laagtij pad volgen.

Jammer genoeg kan je dit enkel gebruiken 2u voor en na laagtij en dit was bij ons om 3u 's nachts. Wij zijn dan op 4u30 opgestaan om om 5u over dit pad te kunnen gaan. Op de volgende foto's zie je waar we over gewandeld zijn en hoe het eruit zag een uurtje later.

Laagtij, Deze vlakte zijn wij net overgewandeld.

1 uurtje later, na ons ontbijt.

Kleine oogjes voor de oversteek, Kina had geen zin in een foto.

Het was vermoeiend, maar zeer de moeite geweest om dit te doen. We waren dan heel erg vroeg aan de volgende hut aan Bark Bay en hebben hier nog naar hartelust kunnen spelen aan het strand en Kina met Gus.

De derde dag moesten we nog 6km wandelen van Bark Bay tot Onetahuti Beach. Daar zouden we opgehaald worden door een watertaxi en terug naar onze auto worden gebracht.

De derde dag was er voor Kina een beetje te veel aan en we hebben haar meer dan de andere dagen moeten dragen. Ook de boot vond ze aanvankelijk maar luid en veel te snel. We moesten ongeveer een uurtje varen omdat er her en der nog anderen op en af de boot gingen. Kina viel tegen het einde even in slaap.

Het was dan ook een opluchting om terug aan onze auto te zijn.

Op het zuidereiland en specifiek in Nelson zijn er heel veel weka's. Dit is een inheemse vogelsoort die lijkt op een kruising tussen een kip, een eend en een kiwivogel. Ze kunnen niet vliegen en proberen vooral graag je eten af te pakken.

Tijdens een van onze lunches heeft er een weka Kina's sandwich recht uit haar handen getrokken. Ook onze wandelschoenen moesten we 's nachts omhoog hangen omdat ze er graag mee gaan lopen om te kijken of er voedsel in zit.

Kina had er gelukkig geen schrik van en was vooral heel nieuwsgierig.

Na onze 3-daagse reden we terug richting Nelson. We passeerden aan Kina beach dat zo heet omdat het vol kina (Maori woord voor een soort zee-egel) ligt. We zagen er allerlei kleine krabjes en kreeftjes rondkruipen en Kina vond er ook een zeester.

Op dinsdag zouden we op de middag terugvliegen en tegen 16u thuis zijn, maar jammer genoeg had de eerste vlucht vertraging en zouden we daardoor de 2e vlucht missen. We werden herboekt op vluchten via Wellington maar zouden dan pas om 16u vertrekken.

Gelukkig was er aan de luchthaven een fietsenverhuur en hebben we de ganse namiddag nog in Nelson kunnen rondgaan.

Moe maar voldaan waren we om 21u30 eindelijk thuis.

DIt was zeker voor herhaling vatbaar. We hebben ontzettend veel foto's van dit tripje en ik kon ze onmogelijk allemaal in dit verhaal plakken dus neem zeker nog een kijkje bij Foto's.

Tot de volgende keer!