Hallo allemaal,

Op 14 juli werd hier Matariki gevierd. Deze feestdag bestaat nog maar 2 jaar en viert het Maori Nieuwjaar. Matariki is een sterrencluster van 9 sterren die op dit moment voor het eerst terug zichtbaar zijn. Het zichtbaar worden van deze cluster start voor de Maori het nieuwe jaar.
Op die dag zelf was er rond de waterwegen van Papamoa een heel parcours uitgestippeld met lichtjes en lichtversiering waarlangs gewandeld kon worden. Er werd ook uitleg gegeven over de verschillende sterren en waar deze voor staan.
Het was er ontzettend druk, maar desondanks voelde het nog steeds een beetje magisch aan.

Op Kina haar preschool was er ook een Matariki disco geweest waarop alle kindjes samen de Matariki Macarena dansten. Heel schattig!

Datzelfde weekend gingen we ook nog 1 nachtje naar Cambridge, een klein stadje eerder in het binnenland. We maakten er enkele leuke wandelingen en gingen uit eten. Het doet deugd om af en toe eens op ontdekking te gaan.

We hadden ook al langer ons oog op een wandeling met overnachting in een hut. Ik had er een zorgvudlig uitgekozen die niet te ver rijden was, niet te lang, niet te veel hellingen en interessant genoeg voor kinderen.

We zijn de Waitawheta tramway gaan wandelen tot aan de Waitawheta hut. Het pad volgde de Waitawheta rivier en er waren meerdere hangbruggen en mooie uitzichten.
Er waren nog steeds restanten van de tramweg te zien op het pad. Hier hebben ze vroeger Kauri bomen op vervoerd om deze uit het bos en tot aan de wegen te krijgen. We hebben het ideale weekend afgewacht met een goeie weersvoorspelling en dat iederen zich tip top voelde.

We vertrokken op zondag en hadden een stralende zonnige dag. We konden zonder jassen wandelen en iedereen was enthousiast om eraan te beginnen. Kina heeft zeker 7km van de 11km wandeling zelf gestapt, in stukjes en beetjes weliswaar. Af en toe kon ze even rusten op onze rug. Door de cycloon Gabrielle in Januari was er één van de hangbruggen beschadigd en hier werd er aangeraden om de rivier door het water over te steken. Dit was even spannend, maar het is ons gelukt.

Rond 15u waren we aan de hut en begonnen we meteen met het aansteken van de kachel. Jammer genoeg was er weinig brandhout voorradig en was hetgeen wat er lag ook redelijk nat. Een degelijk vuur is het nooit geworden, net genoeg wel om Jordi zijn doorweekte schoenen te drogen. Er kwam nog één andere koppeltje aan. In deze hut kunnen 26 personen per keer verblijven in 2 slaapzalen. We hadden dus elk onze eigen kamer.

Rond 17u begon het donker te worden en algauw waren we op koplampen aangewezen. Kina ging quasi moeiteloos slapen in haar slaapzak en wij genoten nog even van de sterrenpracht.
Het was een ijzige koude nacht. Zowel Jordi als ikzelf hebben nog extra lagen kledij aangedaan en lagen er als mummies bij. Ik had aan: 2 paar kousen, mijn pyama broek en wandelbroek, een onderhemdje, tshirt met lange mouwen en mijn dikke fleece trui en een muts. Ik ben zelfs nog terug opgestaan om mijn jas te pakken zodat ik hem over mij kon leggen.Kina sliep vlotjes tot 7u zonder morren en na ons ontbijt vertrokken we terug richtig auto. De tweede dag was een pak meer bewolkt en winderig en dus hielden we bijna de ganse tijd onze jassen en mutsen aan.

Het was een beetje een zot avontuur zo in het midden van de winter, maar het was super leuk en ik ben ontzettend fier op Kina dat ze het zo flink heeft gedaan.

We hebben in November 2 aaneensluitende nachten geboekt op één van Nieuw-Zeeland zijn Great Walks namelijk de Abel Tasman Coastal Track. De Great Walks zijn heel indrukwekkende meerdaagse tochten met hutten of om te camperen. De data om deze te boeken voor het volgende jaar worden nauwlettend in het oog gehouden en sommige zijn heel snel uitverkocht.
Toen Jordi en ik hier op huwelijksreis waren hebben we 2 van deze tochten gewandeld: de Tongariro Northern Circuit en de Routeburn Track. We zullen dus nog wel af en toe eens in een hut gaan overnachten om te oefenen met Kina.

Ondertussen ben ik het steeds meer gewend op het werk. Ik heb ook een cursus gevolgd om baarmoederhals uitstrijkjes te leren afnemen. Dat is hier een voornamelijk verpleegkundige taak.

Het doet wel vreemd om al die Belgische vakantiefotos nu te zien passeren, maar na 2x zomer na elkaar voelt het wel oké dat het hier nu winter is. Geniet nog van al jullie verlof!

Tot de volgende keer! (zoals altijd staan er nog meer foto's van onze avonturen in de fotoalbums zelf)